Mijn Relatie met eten over de Jaren Heen
De fundering wordt toch wel in je jeugd gelegd. Deze fundering was niet al te best, want ik had geleerd om mijn gevoel weg te drukken met eten. Als een echte zoetekauw deed ik dat exclusief met snoep. Gelukkig is mijn relatie met eten over de jaren heen enorm veranderd. Of beter gezegd, ik heb ervoor gezorgd dat dit over de jaren heen enorm veranderd is.
Jeugd en Zoetigheid
Wat ik me vooral kan herinneren uit mijn jeugd is hoe dol ik op snoep was. Er was ook altijd wel snoep in huis. We hadden een snoeplade die altijd gevuld was, want mijn moeder hield er zeker ook van. Zoetigheid was mijn favoriet. Af en toe at ik wel chips, maar als ik mocht kiezen dan koos ik voor suiker. Niet dat ik ervan genoot, want ik gebruikte het vooral wanneer ik me slecht voelde. Mijn zelfbeeld was erg laag. Ik vond mezelf te dik en snoep was hetgeen waar ik dan naar greep. Het was een vicieuze cirkel waar ik in zat. Het eten van snoep was een echte verslaving, ik dacht al aan het volgende snoepje als ik het eerste snoepje nog niet op had. De grote hoeveelheid snoep die ik naar binnen werkte at ik stiekem op mijn kamer. De grote hoeveelheid aan verpakkingen daarvan gooide ik onder mijn bed, zodat niemand zou weten hoeveel snoep ik at. Af en toe stopte ik het in mijn schooltas en gooide ik het onderweg naar school weg.
Slechte Eter
Als kind was ik een slechte eter. Mijn moeder kookte Hollandse kost, en dat vond ik niet lekker. Vaak spoelde ik mijn eten weg met melk. Hollandse gerechten waren, en zijn nog steeds niet aan mij besteed. Daardoor at ik ook kleine porties, dus eigenlijk was ik toen al voor een deel aan het vasten. ;) Ik hield niet van eten, sterker nog; ik haatte het. Gelukkig veranderde dit toen ik Rick leerde kennen. Hij hield van eten (en nog steeds) en langzaam leerde hij me ook van eten te genieten.
Overlijden Moeder
Op mijn 23ste ben ik het huis uitgegaan, nadat mijn moeder overleed. Rick kon heerlijk koken en vooral knoflook was zijn favoriete ingrediënt. Dit werd door mijn moeder nooit gebruikt. Bovendien kookte Rick ook met verschillende kruiden. Dit was ik vanuit huis niet echt gewend, dus er ging een wereld voor me open. Helaas verwerkte ik het verlies van mijn moeder met eten en kwam ik in een jaar tijd 20 kilo aan. In die tijd at ik 2 volle borden met pasta als hoofdgerecht, waar ik nu niet meer aan moet denken. Door het eten wat ik at kreeg ik in die tijd Candida. Na 2 mislukte pogingen om het met medicatie weg te krijgen ben ik toen 9 maanden lang het Candida dieet gaan volgen. Dit heeft mijn ogen geopend over hoe vaak er suiker in producten gegooid wordt. Dit was het begin van kritisch kijken naar wat ik eet.
Vers
We gingen steeds meer koken met verse ingrediënten. Door Rick zijn kookkunsten, en het feit dat ik niet meer at om mijn verdriet weg te drukken, begon ik ervan te genieten. Ook keek ik veel documentaires over voedsel en besloot geraffineerde suiker zo veel mogelijk uit mijn dieet te halen. Het was er nog wel af en toe, want toetjes en chocola waren te lekker om te laten liggen. Toch at ik bijna alleen maar zoetigheid wanneer ik zelf gebakken had. We dronken eerst veel ijsthee, maar ben ik al snel helemaal mee gestopt. Uiteindelijk dronk ik alleen nog maar water en af en toe een vruchtensap zonder toegevoegde suikers.
Therapie
Toch was het lastig om eten los te koppelen van mijn emoties. Uiteindelijk ben ik in therapie gegaan om een goed naar mezelf te kijken en wellicht mezelf beter te gaan begrijpen. Hierdoor heb ik veel inzicht gekregen in mijn eetgedrag en heb ik het ook stapje voor stapje kunnen veranderen. Wanneer ik een impuls voelde om wat te gaan eten kon ik na verloop van tijd bepalen of dit een lichamelijke of emotionele honger was. Dit heeft me enorm geholpen.
Vasten
Zoals je al in eerdere blogpost hebt kunnen lezen is vasten (link naar vasten) een onderdeel van mijn eetpatroon geworden. Door proefondervindelijk onderzoek hier naar te doen kwam ik erachter dat dit een eetpatroon is wat bij me past. Dit heeft me heel erg geholpen om van mijn suikerverslaving af te komen en bewuster te kijken naar wat ik at. Vooral in relatie tot wat ik in mijn lichaam stop, en wat mijn lichaam ook daadwerkelijk voedt en sterker maakt. Wanneer je een kleiner eetraam hebt wil je eigenlijk alleen maar voedsel in je lichaam stoppen dat je voedt. Uiteraard moet dat wel lekker zijn, maar dat was geen probleem met Rick als kok ;) (link tortilla's)
Conclusie
Je kunt wel stellen dat mijn relatie met eten aardig veranderd is en bovendien ook sterk verbeterd is. Eten is nu niet meer iets wat ik doe om een leegte op te vullen, maar om mijn lichaam te voeden. Het voelt heerlijk om vrij te zijn van mijn suikerverslaving en niet meer die bloedsuikerschommelingen te hebben. Kortom, ik voel me nu beter dan ooit in mijn vel zitten en dit heeft zeker te maken met welk voedsel ik in mijn lichaam stop.
Reacties
Een reactie posten