Zeven jaar ben ik vegetarisch geweest en door mijn compassie voor dieren speelde ik met de gedachte om veganistisch te worden. Dit gebeurden in de maanden voordat ik overstapte op het carnivoordieet. Ik probeerde één dag in de week veganistisch te eten en schrapte dus ook mijn geliefde kaas van mijn menu voor die dag. Ik dank Rick nog steeds voor het feit dat hij het niet zag zitten om veganist te worden en wel kaas bleef eten. Dit hield mij toch genoeg tegen (samen met mijn liefde voor kaas) om de overstap naar een veganistisch dieet te maken.
Van geen vlees naar vlees eten
De overstap van een vegetarisch dieet (borderline veganistisch) naar een carnivoordieet (niet te verwarren met een omnivoor dieet) is erg extreem. Het lijkt wanneer je het om ethische redenen doet, dat je nooit zult en kunt overstappen van een vegetarisch naar een carnivoor dieet. Naast het geen leed willen toebrengen aan dieren, kun je ook verstrikt raken in het verhaal dat wanneer je vlees eet je direct verantwoordelijk bent voor de klimaatverandering of wellicht denk je dat het gezonder is om vegetarisch te eten. Verreweg de meeste mensen eten geen vlees omdat ze niet willen dat er dieren sterven voor hun dieet. Helaas is het nogal kinderlijk te denken dat je kunt leven zonder ooit een dier direct of indirect te doden. De dood hoort bij het leven en er zullen altijd dieren sterven zodat wij kunnen leven. Ook wanneer je op je bordje geen stuk vlees ziet liggen, betekent dit niet dat er geen dieren gestorven zijn voor het eten wat er op je bord ligt.
Er zijn ook mensen die ervan overtuigd zijn dat ze vlees niet lekker vinden. Vaak is dit iets psychologisch en niet iets lichamelijks. Het zou namelijk vreemd zijn contraproductief, aangezien onze fysiologie erop gebouwd is om vlees te eten. Dat ik geen vlees at, had niets te maken met dat ik vlees vies vond. Het tegenovergestelde was waar, ik vond het heerlijk. De reden was de nogal naïeve gedachte dat als er geen stuk vlees op mijn bord lag er ook geen dieren voor mijn eten gestorven waren. Ooknegeerde ik het gebruik van pesticide, wat ecologisch veel schade aanricht. Het was een grote denkfout dat ik vlees alleen at omdat ik het lekker vond. Dit bleek wel toen ik me ging verdiepen in welke voedingsstoffen ontbreken wanneer je vlees uit je dieet schrapt. En alles met betrekking tot voeding, waarvan ik altijd dacht dat het op feiten berustte, bleken enkel en alleen op ideologie gestoeld te zijn.
Donkere Tijd
De tijd met geen tot weinig vlees is één van de donkerste tijden uit mijn leven geweest. Niet alles daarvan wil ik enkel en alleen schuiven op voeding. Toch vraag ik me wel af hoe ik met bepaalde zaken in mijn leven om zou zijn gegaan wanneer ik toen het carnivoor dieet zou hebben gevolgd. Vanaf mijn vroegste herinneringen was ik namelijk zwaar verslingerd aan suiker, ik kon er geen mate in houden. Wanneer ik bijvoorbeeld een klein beetje chocoladerozijnen at, dan was vaak de hele zak leeg. Wanneer ik zoetigheid at was ik wanneer het ene nog niet op was al bezig was met wat ik hierna zou gaan eten. Ook gebruikte ik dit om me beter te voelen, maar haatte ik mezelf ook dat ik doordat ik dit at dik was. Mentaal zat ik in een neerwaartse spiraal, wat ik probeerde op te lossen met spiritualiteit. Niet dat dit iets hielp, want zoals ik al in eerdere blogs heb besproken zag ik het leven niet meer zitten en dacht ik vaak aan zelfmoord. Lichamelijke klachten die ik kreeg, kwam ik niet meer vanaf. Bijvoorbeeld mijn RSI-klachten ging niet weg en werd zelf zo pijnlijk dat ik niet naar een bruiloft durfde, omdat ik zo bang was geworden dat iemand er per ongeluk tegenaan zou stootte. Ook werd ik steeds “hooggevoeliger” een term waar nu continu mee gesmeten wordt. Ik kon niet goed in ruimtes zijn met veel mensen, dan werd het te druk in mijn hoofd en voelde ik mijn energiepijl zakken. Ook kon ik niet bij bepaalde mensen zijn, omdat ik dacht dat ze mijn energie weg slurpte. Mijn wereld werd steeds kleiner en kleiner. Ik lag te malen in mijn bed en viel vaak in slaap met de “geruststellende” gedachte dat het zomaar zo kon zijn dat ik morgen niet wakker zou worden. Dit zou een enge gedachte moeten zijn, maar ik wilde hier niet meer zijn en het leek mij een heerlijk idee niet meer wakker te worden.
Geestelijke en lichamelijke verandering
Wat veranderde dit toen ik weer vlees introduceerde in mijn leven In de eerste weken met enkel en alleen het dagelijks eten van vlees, verdwenen de zelfmoordgedachtes als sneeuw voor de zon. Ook kon ik eerlijk in slaap komen zonder te malen, dat was een verademing. Toen ik uiteindelijk helemaal overgestapt was naar het Carnivoordieet voelde ik een tevredenheid over mij neerdalen, zelfs bij dingen waar ik normaal geen zin in zou hebben of me zouden frustreren voelde ik een verschuiving, ik had gewoon zin in mijn dag. Ik had ook weer energie om dingen te doen en te ondernemen. Ook hoefde ik er ‘s nachts niet meer uit om naar het toilet te gaan. Er vonden verschuivingen in mezelf plaats die ik niet voor mogelijk had gehouden. Wat helemaal fantastisch was, is dat ik na een paar maanden carnivoor te eten, ik gewoon weer bij veel mensen in een ruimte kon zijn. Ik voelde me niet meer leeggezogen, maar ik kreeg er juist energie van. Ook bemerkte ik ineens dat mijn RSI-klachten verdwenen waren. Daarnaast was ik verlost van mijn suikerverslaving, ik heb nog een keer een stukje appeltaart op geprobeerd, maar het deed me gewoonweg niets meer. Mijn smaak palet is echt compleet veranderd.
Dit alles is geen sprookje, dit is wat er gebeurt wanneer je voeding tot je neemt. Niet de bijproducten van een fabrieksproces, wat dus gewoon afval is, of een vulmiddelen om je een vol gevoel te geven, wat je verwart met een verzadigd gevoel of de energiekristallen die je toch even een injectie-energie geven, maar ook niet meer dan dat doet. Veel dat als voedsel wordt verkocht is oftewel overlevingsvoedsel, iets wat onze voorouders uit pure nood aten. Of afval wat handige zakenmannen dan weer opnieuw verpakken en verkopen, zonder onderzoek of het schadelijk is voor mensen, als een consumptiemiddel, zadenoliën zijn hiervan een goed voorbeeld. Dit blijkt namelijk uiterst schadelijk te zijn voor je gezondheid.
Verantwoordelijk Veranderen
Als persoon ben ik altijd al iemand geweest die graag verantwoordelijkheid neemt voor haar eigen leven. Dus de hele slachtoffer mentaliteit is mij vreemd. Ook is het depressief zijn of alle klachten die ik had nooit een identiteit voor mij geworden. Dit zie ik helaas nu wel gepromoot worden, dat je zo bent en dat daar niets aan te veranderen is. Het hele andere mensen moeten rekening houden met mij verhaal ergert mij dan ook mateloos. Mensen laten zich graag de eigen verantwoordelijkheid afnemen. Dit is een slechte zaak, want eigen verantwoordelijkheid betekent namelijk dat je ook zelf de macht hebt om het te veranderen. Natuurlijk zijn er dingen die onmogelijk lijken of niet geheel misschien niet geheel opgelost kunnen worden, maar waarom zou je het niet proberen? Feit is dat het aannames zijn en geen feiten, al worden ze zo vaak wel gepresenteerd. Of misschien is het de angst “dat je te veel veranderd”, ook ik heb die angst gehad toen ik 17 was. Daar ben ik gelukkig uitgegroeid, want anders had ik mezelf nooit leren kennen en geweten dat veel oplossingen binnen handbereik zijn.
Conclusie
Door mijn ervaring en het onderzoek wat ik deed naar voeding, ben ik anders naar de wereld gaan kijken en gaan zien hoe corrupt de wereld kan zijn. De voedingsindustrie, farmaceutische industrie, ideologische instituten, zelfbenoemde autoriteiten, die hebben het niet goed met ons voor. En dit niet willen zien, schaadt jou uiteindelijk meer dan dat je dit onder ogen ziet, hoe pijnlijk dit ook kan zijn. Het betekent niet dat alle mensen slecht zijn, verre van. Het betekent dat we niet alles klakkeloos moeten aannemen en kritisch moeten zijn/blijven. Dat is iets wat je aan jezelf en aan elkaar verschuldigd bent.
Reacties
Een reactie posten